จันทราคืนนี้หมองหม่น
ฟ้าฝนร่ำไห้ในคืนหนาว
ฝากสายลมแรงแจ้งข่าวคราว
ถึงดวงดาวแห่งความเป็นธรรม
ว่าพี่น้องผองเราลูกแม่มูน
ต้องสูญสิ้นถิ่นฐานหลักค้ำ
บ้านเรามอดไหม้ไปตามกรรม
ในคืนค่ำเจ็บช้ำไรัรวงรัง
ขดกายหงายหลังหลับตา
อ่อนล้าคำนึงถึงความหลัง
สิบปีที่ข้าเจ้าอ่อนเยาว์ยัง
เมื่อครั้งยังหาปลาอยู่ลำมูน
ล่องเรือส่งปลาขายตลาด
ตัวละบาทสองบาทไม่ขาดสูญ
แลกเกลือแลกข้าวเพิ่มพูน
เหลือทำบุญจุนเจือเอื้อเฟื้อกัน
ลูกหลานมูนมังเคยมั่งมี
สิบปีชีวิตพลิกผัน
เมื่อแม่มูนถูกเขื่อนขวางกั้น
ความฝันพังทลายลงพริบตา
ลูกหลานแม่มูนลุกขึ้นสู้
อดสูสังคมกล่าวหา
ก่นด่าประนามเฉยชา
แม้น้ำตาเลือดหลั่งเป็นสายธาร
แม่จ๋าลูกปลูกสร้างบ้าน
หมู่มารตามรังควานถึงสถาน
มันไล่มันเผามันรุกราน
มันหว่านเชื้อจุดเพลิงในกองไฟ
ผิดหรือ! ที่ลูกสู้เพื่อวันใหม่
ผิดหรือ! ที่ไม่จำนนแม้ร้องไห้
ผิดหรือ! ที่ขอชีวิตอยู่ต่อไป
ผิดหรือ! ที่ไม่พ่ายต่ออธรรม
ผิดหรือ!!!
ปิรามิดเฒ่า